Het zijn cliché beelden, maar ze horen zo bij deze stad.
Als je deze dagen richting kaaien gaat zie je altijd mensen die even komen uitwaaien aan het water. Antwerpen heeft een dubbelzinnige relatie met de schelde. Eerst heeft men het water letterlijk uit de stad gebannen, de leien, de ring, de zuiderdokken, … men heeft ze allemaal dichtgegooid om plaats te maken voor koning auto.
De haven verhuisde van het stadscentrum naar haast 20 km verderop richting Nederland. Veel Antwerpenaren hebben geen flauw benul van de opvang van die haven, ze zijn er ook nooit geweest.
De laatste decenia is er in het Noorden van de stad wel een bouwwoede ontstaan rond de laatste overgebleven dokken die grenzen aan het stadcentrum. Tot in de jaren 1970 en 1980 waren die dokken nog bedrijvig, vandaag zijn een attractie voor toeristen, een aanleghaven voor cruises en de natte droom van bouwpromotoren dier alles volbouwen. Maar dat is voor een andere fotoreeks.
In deze Corona tijden is het dan weer opvallend hoe de Antwerpenaren de weg vinden naar het water, om er even rust en troost te komen zoeken. Het zijn cliché beelden, maar ze horen zo bij deze stad.
