Ja knikt hij als ik vraag of ik een foto mag maken, maar dat is het dan ook. Geen naam, geen babbeltje, gewoon een foto maken.
Daar ga ik toch iets moeten vinden als ik echt een mooie reeks wil maken over de mensen aan “Antwerpen Roosevelt”. Hij gaat wat dichter bij zijn zoon zitten, of zou het zijn kleinzoon zijn? Hij wil duidelijk dat ze amen op de foto staan en de jongen kijkt ook recht in de lens. Ik twijfel even, zou ik hem niet vragen of hij zijn pet even wil afzetten, die schaduw in zijn gezicht maakt dat ik het hele beeld een beetje moet overbelichten wil ik niet dat zijn gezicht een zwarte vlek wordt. Ik ga voor die laatste optie, de baseballpet hoort er gewoon bij.