Als fotograaf behoud je graag controle, je regelt de opstelling van de camera, gebruikt flitsers en reflectieschermen om dingen uit te lichten, Je meet nauwkeurig het licht om diafragma en sluitertijd te bepalen, je ontwikkelt je filmpje specifiek op maat van de opname, …
Maar wat gebeurt als je dan plots je negatieven in chemisch bad dompelt wat je niet of amper onder controle hebt. Het lijkt wel op ons dagelijks even waar we ook allerlei planningspools inzetten om niet geleefd te worden, maar dan komt (weer) dat telefoontje of bericht waardoor alles weer op zijn kop komt te staan.
In dit werk probeer ook een wereld te creëeren die wel mooi is om naar te kijken maar waarvan je voelt dat er loos is. Wil je wel zijn in die wereld?
Het werk wil een soort spiegel voorhouden aan de wereld waarin we leven. Het is een mooie wereld en meesten van ons zijn hier graag, maar we weten dat er dingen structureel fout lopen, dat er oorlog is, dat er armoede en honger is, …
