“Ik werk in het crematorium van Wilrijk” zegt Loubna. Ik verschiet wel even en zie haar daar al staan aan de oven. Ze ziet blijkbaar dat ik wat in de war ben en ze zegt gauw “ik doe de koffietafels hoor” “Oh” denk ik blijkbaar luidop. “Als ik naar de koffietafel moet bij een begrafenis begint dat altijd heel sereen en verdrietig maar eindigde dat doorgaans in een feestelijk stemming” werp ik op. Ze vertelt me dat dat wel meestal zo is, “daarvoor dient die koffietafel ook natuurlijk.”
Even denk ik eraan om te vragen of ze de reeks “grond” heeft gezien, maar ik doe het toch maar niet. Waarom zou ik dat haar ook vragen? Omdat ze een Marokkaanse naam heeft en omdat de reeks gaat Marokkaanse begrafenis ondernemers? Loubna is van ’t stad en ze werkt op Schoonselhof. Maar misschien had ik het toch wel moeten vragen? Ik woonde in Molenbeek en vond het heel toffe reeks, nu ga ik nooit weten wat zij ervan vind.
#ThepeopleofantwerpenRoosevelt @delijn