“Het begin van dada was niet het begin van kunst, maar van afkeer.”
Waarom loop ik met een oude camera in de regen terwijl ik het nieuws over Gaza volg?
#analogphotography #nikonf80 #streetphotography #Antwerpen #blog #fotografie #documentary #gaza #GazaOnMyMind
Ik had het al tientallen keren in mijn lessen verteld: regenweer is ideaal om er met je camera op uit te trekken. De stad blinkt, reflectie alom, …
Die dag was ik dus niet met de fiets naar Mechelen vertrokken; ze hadden immers alweer eens veel regen voorspeld en dus ging ik gewoon met de trein naar de les.
Het was één van de vele natte avonden van de afgelopen herfst of was het al voorjaar? Je weet wel, zo’n avond waarop de dagen te kort waren en het leek of het nooit nog droog, laat staan mooi, weer zou worden.
Ik had enkele weken daarvoor bij Dave van Oldcam een nieuwe oude camera gescoord. Een Nikon F80 met een zoomlens. Eén van de laatste analoge camera’s die Nikon op de markt bracht. Nagenoeg volledig uit plastic, met de beste technologie waarover analoge camera’s konden beschikken.
Ik blijk één van weinigen te zijn die in dergelijke camera’s geïnteresseerd is. Iedereen wil de analoge camera’s uit de jaren 1970 of ouder. Er bestaan tientallen YouTube-filmpjes over de Canon AE1, Nikon FM2, …. Die camera’s kosten soms honderden euro’s, en elke keer datéén of andere influencer zo’n camera aanprijst, worden ze nog wat duurder.
Ik ga eerlijk zijn: ik heb ook een paar van die camera’s van de jaren 1950 tot 1980. Maar ik heb ook een soort liefde voor de camera’s uit de jaren 1990 en 2000. De technologie stond toen helemaal op punt en je kan ze amper onderscheiden van een moderne digitale camera. Ik kan zelfs mijn lenzen wisselen tussen mijn digitale DSLR en mijn F80, F65, … En aangezien iedereen in de winkel van Dave steevast grijpt naar camera’s van een paar decennia eerder, kan je deze haast voor een spotprijs op de kop tikken.
Maar dat alles was dus gewoon om te vertellen dat ik op die regenachtige avond, ergens tussen oktober en april, de tijd nam om met die camera te spelen op weg naar huis.
Een probleem met deze moderne camera’s is natuurlijk dat ze alles voor jou willen beslissen. Maar je kan ze gemakkelijk helemaal naar je hand zetten. Langere sluitertijd, een beetje overbelichten (want film heeft bijna altijd liever wat meer licht dan te weinig licht), de autofocus afzetten, … en dan van de korte wandeling van het station tot thuis een foto-uitstap maken. Ik heb dat zeker al tientallen keren gedaan, maar deze wandeling vond ik geslaagd genoeg om te delen.
Gaza on my mind.
“Han, als je elke dag blijft volgen wat er in Palestina, Iran of Oekraïne gebeurt, word je zot. Zeker nu met Trump, je zou van minder depressief worden.”
Ik vind het bijna onmogelijk om in deze tijden gewoon mooie foto’s te maken, ….
“Het begin van dada was niet het begin van kunst, maar van afkeer.” Een afkeer van rede en logica die volgens de dadaïsten geleid hadden tot de Eerste Wereldoorlog. Dood en vernietiging staan bij velen op het netvlies gebrand. Ze willen terug naar het nulpunt, naar de kinderlijke onschuld en naïviteit. In het Frans betekent dada namelijk ook hobbelpaard, stokpaardje of kindergeluid.”
Toch blijf ik dat nieuws volgen, van uur tot uur, niet in alle details.
Ik vind de wereld waarin we leven een vreselijk lelijke plek, een plek van uitbuiting, kolonialisme, genocide, hebzucht, … maar ik sterk me aan de mensen die erin leven. Telkens als je de moed dreigt te verliezen, verwonder je je weer over de weerbaarheid, de spitsvondigheid, de humor, … waarmee mensen in verzet komen of gewoon niet willen plooien.
Niet plooien!!!
Nog enkele weetjes:
Toen ik de blog liet nalezen door co-pilot kreeg ik dit als antwoord:
De Nikon F 80 waarvan sprake
Dave zijn winkel