Soms mag het ook gewoon mooi zijn, er is al zoveel lelijkheid op deze wereld.
De tranen liepen over mijn wangen, ik liet ze ook gewoon stromen. Toen de muziek stopte, net voor we zouden rechtstaan om te aplaudiseren, sprak mijn buurvrouw me aan. Ze had duidelijk ook zitten huilen, rode ogen en op haar wangen nog niet helemaal opgedroogede tranen. “Zoo schoon hé” vertelde ze me. We hadden net zitten kijken en luisteren naar een opvoering van Sergei Prokofiev’s Klarinetsonate in D-majeur, op. 94
Ik weet niet wat Prokofiev wilde vertellen met die sonate maar de uitvoering was zo mooi dat we helemaal in vervoering waren.
Soms mag het ook gewoon mooi zijn, er is al zoveel lelijkheid op deze wereld.
Ik kijk er al naar uit om deze zomer, ergens in een berglandschap, met een goed glas wijn, onder een sterrenhemel, een goede koptelefoon op,… helemaal op te gaan in Mozart’s Requiem .
Steun onze crowdfunding: “All the grass is dead”
Boek: All the grass is dead
Help ons dit fotoboek te verwezenlijken, een samenwerking tussen vader han Soete en mijn zoon Jef.