In de jaren 1980 – 1990 waren er in Brusselse Zuidstraat 17 winkels waar je terecht kon fotomateriaal. Eén daarvan was ‘Photo Ali’, altijd scherpe prijzen en ook altijd tijd voor een praatje zelfs voor een jonge snaak die juist genoeg geld had voor enkele filmrolletjes. Wat een verrassing om de man vandaag terug tegen komen achter de toonbank van Baxton.
Bij Photo Ali kon je terecht voor alles wat je maar nodig had voor fotografie en de doka. Hij had vooral ook de iets goedkopere merken die toch prima van kwaliteit waren en vooral Pentax. Pentax zat bij ons de familie, mijn grootvader gebruikte het al en mijn allereerste camera was een pentax spotmatic. Bij Photo Ali kon ik altijd terecht voor uitleg over de nieuwste modellen, beste lenzen voor de best prijs, … maar ik had in die tijd eigenlijk nooit geld voor camera of lens. Met die Pentax spotmatic en één 50 mm lens heb ik van mijn 14de tot mijn 25ste gefotografeerd. Dat ik geen centen had maakte niet zoveel uit, als je passie had voor fotografie was er tijd.
Toen ik deze namiddag bij Baxton binnenwandelde zag ik hoe een iets oudere man jongeren aan het helpen was. Hij probeerde hen niet het duurste model aan te smeren integendeel hij wees hen erop dat een andere camera veel goedkoper was en minstens even goed was. Voor een paar tientjes waren ze gesteld en konden de uitgespaarde centen besteden aan filmpjes. Zelf ben ik eigenlijk al een tijdje op zoek naar een goede pocket camera, maar de camera waar ik mijn oog op liet vallen deed het niet. “Oei,… dat zou niet mogen. Ik laat hem nakijken en laat weten of we hem nog aan de praat krijgen” Ik had hem misschien beter gewoon gekocht, het defecte onderdeel was immers de lichtmeter en ik werk toch altijd met een externe lichtmeter.
En dan raakte we op één of andere manier aan de praat en plots stond ik terug in de fotowinkel van de jaren 1980. Hij vertelde me de nieuwste ontwikkelingen in camera land. Zelfs de grote merken gaan door zwaar water zo blijkt. Nikon haalde het afgelopen jaar niet eens een omzet van 10 miljoen in België, enkele jaren gelden was dat nog 80 miljoen. En het gaat heus niet beter bij Canon. En Pentax dat is eigenlijk een bureautica bedrijf geworden.
“Maar de eerste die een betaalbare analoge camera op de markt brengt die zit op goud”. “De jongeren die willen alleen maar analoog fotograferen, digitaal dat doen ze wel met hun smartphone.” “Maar ze zijn toch wel wat vreemd die jongeren, ze komen hun filmpje binnenbrengen maar komen het nooit ophalen. Ze krijgen de scans per mail doorgestuurd en om de één of andere reden komen ze negatieven en prints dan niet meer ophalen.”
Ik begon gelijk te dromen van een project om iets te doen met al die filmpjes die niet worden afgehaald. Maar euh… privacy wetten etc maken dat eigenlijk onmogelijk, terecht.
Maar het leukste verhaal dat hij vandaag vertelde was toch over hoe hij eigenlijk ooit in Brussel terecht was gekomen.
“Ik stond eigenlijk op het punt naar Canada te verhuizen. Alle papierwerk was al afgerond en al mij spullen waren al gepakt. Toen kreeg ik een telefoon van een collega die een opdracht had in Brussel. Hij had me dringend nodig en ik moest komen. De reis naar Canada kon wel drie weken wachten en dus vertrok ik richting Brussel. Ik dacht eerst om drie weken op hotel te logeren maar vrienden wezen me er op dat het goedkoper zou zijn om voor een maand een studio te huren, ze wisten er bovendien één te huur staan. Ik trok dus naar het adres dat ze opgaven en kwam terecht bij een fotowinkel met een drukte van jewelste. Ik installeerde me op een stoeltje om te wachten tot de gerant even tijd zou hebben. Een klant vroeg me of ik wist waarvoor een bepaald knopje op zijn camera diende. Dat wist ik dus ik vertelde die man waarvoor dat knopje diende. Toen kwamen er nog een paar klanten met gelijkaardige vragen over hun camera’s, ze dachten blijkbaar dat ik bij de winkel hoorde. Toen het eindelijk wat rustiger werd en ik de eigenaar vroeg naar de studio die te huur stond vertelde hij me dat dat eigenlijk bij de buren was en dat wel meer mensen zich vergisten. Jij bent precies wel goed me camera’s vroeg hij nog. Ik antwoorde dat ik daar inderdaad heel goed in was en vroeg hem of hij soms iemand nodig had. Ja, ik zoek iemand antwoorde hij. Ik heb mijn jas dan maar uitgedaan en ben beginnen helpen in de winkel en pas 31 jaar later zou ik daar vetrekken.”