Zoutprint is één van de oudste manieren om een foto’s af te drukken op basis van een negatief. Het is de voorloper van de zilvergelatine print, het moderne fotopapier dat nog steeds gebruikt door veel fotografen. Het basisprincipe is hetzelfde. Papier wordt lichtgevoelig gemaakt door zilvernitraat te verbinden met een haloïde, in dit geval dus zout. Het is een relatief eenvoudig procedé dat je bij wijze van spreken thuis in de keuken kan klaarmaken. Wil je echter een hoogwaardige print dan heb je een drager nodig die het zout en het zilvernitraat vasthoud. Doorgaans is dat gelatine. Gelatine echter is een dierlijk product, het wordt gemaakt van de botten van dieren. Je kan de gelatine ook vervangen door eiwit, dat heet dan albumen, maar eiwit is natuurlijk ook een dierlijk product. Het nadeel van de gelatine en eiwit is ook dat de prints minder vlot uitspoelen. De gebruikte chemicaliën (zout) spoelen immers minder vlot uit omdat de gelatine ze vasthouden.
Ik ben dus al een tijdje op zoek naar een workflow waarbij ik toch hoogwaardige afdrukken kan maken zonder dat ik daarbij gebruik moet maken van dierlijke producten. Op zich zou ik natuurlijk gewoon kunnen kiezen om inkjet prints te maken, de hoogwaardige prints zijn immers ook volledig Vegan en relatief milieu vriendelijk. Maar die hebben niet dezelfde tactiliteit en karakter als een analoge print. Vandaar dus de zoektocht naar een milieu- en dier- vriendelijk alternatief voor de klassieke silvergelatine print dat toch een gelijkwaardige beeld oplevert.
En, voila sie, na veel totaal onbruikbare resultaten zijn er nu de eerste bruikbare resultaten. We zijn er nog niet helemaal maar toch goed op weg.
